شاید Rust زبان محبوب قلب‌های مهندسین سیستم باشد، اما بی‌نقص نیست و اشکالاتی دارد؛ اینجا وقتشه که صادق باشیم.
حلزون مکانیکی
وقتی صحبت از برنامه‌نویسی موبایل می‌شه، همه اول از همه به Flutter، React Native، یا نهایتاً Kotlin و Swift فکر می‌کنن. این‌ها همشون عالی‌ان، اما اگه یه‌ذره بیشتر زیر پوست این ابزارها رو بخواید بررسی کنید Rust یواش‌یواش از پشت صحنه میاد وسط صحنه و می‌گه: «سلام، من می‌تونم backend اپتون رو مثل برق اجرا کنم، بدون کرش و با حافظه‌ای امن‌تر از گاوصندوق بانک مرکزی!»
وقتی حرف از هوش مصنوعی می‌شه، ذهن اکثر ما می‌ره سمت Python و TensorFlow و PyTorch. خب حق هم داریم! توی سال‌های گذشته، Python تبدیل شده به سلطان بی‌رقیب مدل‌سازی یادگیری ماشین. ولی درست همون‌جا که مدل‌ها سنگین‌تر می‌شن، latency اهمیت پیدا می‌کنه، و امنیت حافظه حیاتی می‌شه، یه صدای آشنا از دور می‌گه: «یه لحظه صبر کن، من Rustام!»
تصور کنید زبانی داشته باشید که هم مثل C سریع باشه، هم مثل Python توسعه‌پذیر و خوانا، و هم مثل جاوااسکریپت با ابزارهای مدرن وب هماهنگ. بله، داریم درباره Rust صحبت می‌کنیم.
اگر تا حالا تجربه برنامه‌نویسی با زبان‌هایی مثل C یا ++C را داشته باشید، احتمالاً خاطراتی از شب‌های پراضطراب با segmentation fault، memory leak، یا undefined behavior در ذهنتان دارید. زبان برنامه‌نویسی Rust آمده تا همان سطح قدرت و کنترل را به شما بدهد، ولی بدون دردسرهای همیشگی. انگار ++C…