بیاید روراست باشیم. هر زبانی، هر چقدر هم جذاب، سریع و امن باشه، بالاخره یه جاهایی حرصت رو درمیاره. Rust هم با تمام تعریف و تمجیدهایی که ازش می‌شه، و انصافاً خیلی‌هاش هم درستن، یه لیست محترمانه از اشکالات و محدودیت‌هایی داره که اگر نگیم، حس می‌کنیم فقط داریم تبلیغ می‌کنیم.
اولین و شاید معروف‌ترین اشکالش: curve یادگیری.
Rust یه زبان ساده نیست، و حتی خیلی از برنامه‌نویس‌های حرفه‌ای که سال‌ها با ++C یا Python کار کردن، وقتی وارد دنیای borrow checker و lifetimeها می‌شن، حس می‌کنن با یه استاد سخت‌گیر دانشگاه طرف شدن که حاضر نیست حتی یه آوانس کوچیک بده. این ویژگی واقعاً از زبان محافظت می‌کنه، اما برای تازه‌واردها؟ بیشتر شبیه به شکنجه‌ی روانیه.
دومین مشکل بزرگ: compile time.
Rust با سرعت اجراش معروفه، اما نه با سرعت کامپایل. پروژه‌های بزرگ، مخصوصاً با تعداد dependency بالا (که در Rust تقریباً همیشه بالاست!) ممکنه compile timeای بدن که شما فرصت کنید قهوه‌تون رو بخورید، Slackتون رو چک کنید، و برگردید تازه ۶۵٪ رفته باشه جلو. خب این خیلی باحال نیست.
سومین مورد: ecosystem در حوزه‌هایی خاص هنوز ناقصه.
مثلاً اگر در حوزه‌ی GUI (رابط کاربری گرافیکی) کار می‌کنید، هنوز کتابخونه‌ی کاملاً پایدار و رسمی‌ای وجود نداره که بشه گفت «همینه، برو باهاش اپ بساز.» پروژه‌هایی مثل dioxus، iced و egui عالی‌اند، ولی یا هنوز به نسخه‌ی 1.0 نرسیدن یا مستنداتشون کامل نیست. در مقایسه با Qt یا Electron یا Flutter، مسیر زیادی در پیش دارن.
چهارم، زمان اجرای کد (runtime flexibility) محدوده.
Rust طراحی شده که تا حد امکان بدون runtime باشه (و این فوق‌العاده‌ست برای embedded یا system-level) اما جاهایی که نیاز به reflection، dynamic typing یا runtime extensibility هست، احساس می‌کنی دستت بسته‌ست. مثلاً پیاده‌سازی plugin system مثل اون چیزی که در Python یا حتی Go می‌بینیم، توی Rust بیشتر عرق می‌ریزی.
پنجمین نکته: مستندات برای بعضی crateها ضعیفه.
مستندات رسمی Rust بی‌نظیره، ولی وقتی وارد دنیای crates.io می‌شی، با کتابخانه‌هایی مواجه می‌شی که یا مستند ندارن، یا داکیومنت قدیمیه، یا APIها به شکل نامشخصی تغییر کرده‌ن. البته این مشکل بیشتر به جامعه‌ی کاربری و maturity بعضی crateها مربوطه، نه خود زبان، ولی اثرش مستقیم حس می‌شه.
community گرچه فوق‌العاده مهربونه، ولی هنوز نسبتاً کوچیکه.
توی Stack Overflow برای هر سوالی از JavaScript یا Python ده تا جواب هست، ولی اگه سوال Rustی خاص بپرسی، احتمالاً یا جوابی نمی‌گیری یا کسی لینک می‌ده به GitHub issue که هنوز بسته نشده. البته وضع داره بهتر می‌شه، ولی هنوز باید حسابی سرچ کرد.
جمع‌بندی
در نهایت، Rust برای همه نیست. اگه شما دنبال rapid prototyping هستید، یا پروژه‌ای دارید که سریع باید راه بیفته و scale بالا براش حیاتی نیست، زبان‌هایی مثل Python، Go یا حتی Java ممکنه انتخاب بهتری باشن. Rust بیشتر برای اون پروژه‌هایی طراحی شده که قراره توش performance، safety و قابل‌اتکا بودن مهم باشه، و برای این مزیت‌ها، بهای یادگیری و پیچیدگی هم باید پرداخت بشه.
البته اگه بتونید با اشکالات اولیه‌ش کنار بیاید، Rust در بلندمدت حسابی دل‌تون رو می‌بره. ولی بله، تا وقتی اون محبت عمیق شکل بگیره، ممکنه چندبار بخواید لپ‌تاپ رو از پنجره پرت کنید بیرون. خبر خوب اینکه اون مرحله می‌گذره، ولی خبر بد اینکه… احتمالاً با هر پروژه‌ی جدید دوباره برمی‌گرده
اولین نظر را ثبت کنید.